Wij zijn Tom en Idse en de afgelopen weken hebben wij gewerkt aan dit werkstuk. Dat houdt in dat we vragen hebben bedacht over onder andere vrijheid en geweld. Deze vragen hebben wij gesteld in een interview met de Syrische vluchteling genaamd Hyan. Dit werkstuk gaat over hem; zijn situatie in Syrië, zijn reis hiernaartoe en zijn situatie nu in Nederland.
Situatie Syrië
Hyan is geboren in Salamiyah, een stad in het midden van Syrië. Hij groeide op in een succesvolle familie, zijn oom is dokter in Canada, zijn vader is chauffeur en zijn moeder lerares. Hyan zelf studeerde rechten, maar doordat IS de weg had gebarricadeerd kon hij een jaar lang niet naar de universiteit waardoor hij veel thuis was. Daar las hij veel boeken, ging hij vaak naar zijn vriendin en hielp hij af en toe zijn moeder met koken. Zelf noemde hij het, met een brede grijns, een jaar lang vakantie.
Maar ondertussen werd in Syrië enorm veel gevochten. Volgens Hyan is dit allemaal begonnen door Assad; onder Assad was er geen democratie meer, was er veel corruptie en werden veel mensen onderdrukt. Er werd wel gestemd, maar ondanks dat wist je al dat Assad zou hebben gewonnen. Dat kwam niet omdat er zoveel mensen op hem stemden, maar doordat hij de telling van de stemmen leidde. Hyan snapte dus wel waarom er mensen waren die het niet met Assad eens waren en dus tegen hem ingingen. Alleen vindt hij het niet goed dat daarbij geweld werd gebruikt. Er ontstond dus een burgeroorlog tussen Assad en de opstandelingen. Assad dwong het mannelijke deel van de bevolking met hem mee te vechten. Hyan was pas twee maanden aan het werk als advocaat, toen hij werd gedwongen om mee te vechten. Hij besloot te vluchten, want hij wilde niet tegen het Syrische volk vechten omdat hij het met hun eens was. Dit kostte enorm veel geld, ongeveer 8000 euro per persoon. Omdat dit zo duur was konden vrienden van hem niet vluchten en zijn die gestorven in de oorlog. Dat is heel treurig en Hyan mist ze ook heel erg.
Hyan had dus geluk met zijn familie, hij kon vluchten door het geld wat hij van zijn ouders en zijn oom had kunnen krijgen. Zijn ouders besloten dit geld namelijk aan Hyan te geven en bleven zelf in Syrië.
Vluchten naar Nederland
Zijn vlucht begon toen hij het vliegtuig nam naar Iran. Vanaf daar is hij met een grote groep, waarvan hij niemand kende, naar Turkije gelopen. Deze tocht was erg vermoeiend omdat hij nauwelijks tijd had om te slapen en hij wel twee dagen heeft moeten lopen. De grens van Turkije oversteken duurde lang, het was heel lastig en gevaarlijk. Er was veel politie die waren heel streng. Daardoor moest Hyan in Turkije een dag in de gevangenis doorbrengen. Nadat hij twintig dagen in Turkije had doorgebracht, liep hij door naar Griekenland. Ook daar werd hij opgevangen door de politie en moest hij de gevangenis in. Hier heeft hij vies werk moeten verrichten dat hij niet leuk vond, zoals wc’s schoonmaken.
Vanaf Griekenland probeerde hij weer met het vliegtuig naar Nederland te gaan. Pas de vierde keer lukte het hem om Nederland echt binnen te komen. In Nederland werd hij, nadat hij uit het AZC kwam, opgehaald door Katy, zij is een maatschappelijk begeleidster van vluchtelingenwerk. Dit doet zij vrijwillig en Hyan is heel blij met haar.
Situatie Nederland
Hyan woont nu al anderhalf jaar in Nederland. Sinds hij hier is verblijft hij in een opvangcentrum in Bloemendaal, genaamd Landgoed Dennenheuvel. De overheid betaalt zijn vervoerskosten, waardoor hij elke week naar de UVA in Amsterdam kan, waar hij Nederlands studeert. Door de hulp van Katy komt hij steeds verder.
Omdat Hyan heel sociaal is en veel contact zoekt bij andere mensen, krijgt hij steeds meer contacten erbij. Opvallend is wel dat hij eigenlijk geen contact zoekt met andere Syriërs, maar vooral met Nederlanders. Dit doet hij omdat hij de Nederlandse cultuur en taal zo snel en goed mogelijk wil leren kennen. Zo voetbalt hij bijvoorbeeld in twee teams bij de voetbalclub BVC uit Bloemendaal, en hij doet ook nog mee met dit project. Ook luistert hij heel veel naar de Nederlandse radio en kijkt hij Nederlandse programma’s.
Zijn familie is hij niet vergeten. Hij heeft contact met hen via whatsapp of door ze te bellen. Dan hebben ze het over hoe het gaat en wat er gebeurt in Syrië. Op dit moment is het namelijk heel leeg en stil in Salamiyah (de stad waar hij vandaan komt). Hyan vindt het heel jammer allemaal. Hij vindt Syrië wel een heel mooi land, maar omdat er geen democratie is kan je daar toch niet fijn leven. Volgens hem is vrijheid namelijk de sleutel tot een goed leven, want veel meningen en ideeën zijn beter voor een land dan de mening van één persoon.
Toekomst
Van de overheid krijgt Hyan een eigen appartement in Hoofddorp en dan wil hij zijn leven definitief weer oppakken: zelfstandig worden en een baantje vinden. Hij weet nog niet zeker wat voor een baantje, maar nu focust hij zich nog op het goed leren van de taal. Helaas kan Katy niet mee naar Hoofddorp, wat ze allebei heel jammer vinden. Uiteraard blijven ze wel contact houden. Hyan kon namelijk goed koken en ze hadden heel veel lol samen, want zoals Katy zei: ‘één ding heeft Hyan niet verleerd en dat is lachen’ en daar zijn we het helemaal mee eens.
Interview: Tom en Idse
Terug naar het overzicht van de Levende Getuigenissen
