Gyo Kretz begint hun set met een mooie gitaarpartij die doet denken aan James Bay, intiem en kwetsbaar, maar toch sterk in de schoenen. Zodra de rest van de band invalt neigt de muziek richting het werk dat we van RY X kennen. Maar zodra een nummer of twee later een neo-disco beat het dansbare in hun muziek ontketend is hun sound echt af.
Gyo zelf laat in een ballad horen hoe hij met catchy noten ver in de hoogte, je hart recht aanspreekt. Ook laat hij zien dat de gitaarsolo’s in popmuziek echt nog niet zijn uitgestorven. Met gitaarinvloeden die van Pink Floyd af lijken te komen en een begeleiding die doet denken aan Bon Iver, biedt een episch outro mooi perspectief tegen de meer bekend klinkende catchy popmuziek die ze verder maken.
Het neo-disco gevoel dat ik eerder omschreef is wederom goed te horen in een liedje dat hij samen met Will Knox schreef. Hij weet gevoelige teksten als ‘I’m a stranger in this world’ om te zetten in een positieve feelgood vibe, wat erg aanstekelijk werkt. In juni in de Patronaat in Haarlem, zegt hij op het eind. We kijken er naar uit!
Door: Joep Boode
Foto: Roel Syperda
