Voor ons betekent vrijheid het mogen doen en laten wat wij zelf willen. Misschien voelt het zo, maar het is zeker niet vanzelfsprekend dat wij in vrijheid leven. Daarom vinden wij het ook erg belangrijk dat men wat meer stil gaat staan bij de vrijheid die zij hebben. In Nederland hoor je mensen vaak klagen en zeuren, terwijl ze het hier super goed hebben. Wellicht geeft dat juist aan hoeveel vrijheid wij hebben. Vaak is het namelijk zo dat hoe meer vrijheid men heeft, hoe sneller zij kritiek ergens op leveren.
Na het indrukwekkende interview met Zafer Sadaka, werden wij er weer aan herinnerd hoe goed we het eigenlijk hebben en hoe blij we moeten zijn dat we in Nederland in vrijheid kunnen leven.
Zafer Sadaka
Zafer Sadaka is een zeer gelukkige man die nu al bijna 5 jaar samen met zijn familie in Nederland woont, nadat hij in 2014 voor de oorlog in Syrië is gevlucht. Naast het feit dat Syrische burgers al 19 jaar lang onderdrukt worden door dictator Bashar al-Assad heeft Zafer openlijk zijn kritiek tegen hem geuit door als dichter teksten en een muziekvideo van ruim 10 minuten over de misdaden van Assad te publiceren. Daar staat in Syrië de doodstraf op. Ook was Zafer één van de negen personen uit zijn stad die waren uitgekozen om de stad te besturen. Hij kreeg controle over de politie, water, elektriciteit en andere voorzieningen. Omdat van hem werd gedacht dat hij dit voor de overheid deed en omdat hij sowieso al onder vuur lag vanwege de kritische teksten die hij had geschreven, was het niet meer veilig om in Syrië te blijven.
“De dictator is banger voor mij dan voor alle legers, omdat verhalen mensen kunnen bereiken.’’
De reis
Zafer woonde in An-Nabk, een stad tussen de hoofdstad Damascus en Homs. Tijdens de Burgeroorlog raakte An-Nabk onder vuur en werden de inwoners van het dorpje omsingeld door rebellen, ingesloten en bedreigd met bombardementen. Er zat voor Zafer niets anders op dan te vluchten. Zijn vrouw woonde in een andere stad, waar haar ouders woonden, en moest helaas met de kinderen achterblijven.
Een echt plan had Zafer niet, hij besloot het dag per dag aan te pakken. In Libanon hoopte hij veilig te zijn, maar had hier helaas geen geldig visum voor en moest dus op zoek gaan naar een andere plek. Dit zou een zware reis worden. Een tocht van drie dagen lang met auto’s zonder verlichting leidde hem naar Turkije. Eerst had hij het plan om hier te blijven, maar daar zaten veel nadelen aan. Als manager van een klein hotel was zijn salaris niet heel hoog. Ook had hij niet de mogelijkheid om zijn familie daarnaartoe te kunnen halen. Europa was voor hem een veel betere optie. Daarom maakte Zafer de oversteek richting Athene.
Hij werd samen met vele andere vluchtelingen opgevangen in een tentenkamp, dichtbij Athene, waar het lang duurde voordat hij verder kon. Daarom probeerde hij het kamp te ontvluchten, waarbij de politie hem arresteerde. Na drie maanden in de gevangenis te hebben doorgebracht zette hij zijn reis weer voort richting West-Europa.
Vrouw en kinderen achtergelaten
Vanwege de korte proceduretijd was Nederland voor Zafer het beste land om naartoe te gaan. Hij hoopte eerst op Zweden, maar zag in dat dit te lang zou duren. Hij hoopte immers zo snel mogelijk zijn vrouw en kinderen naar Nederland te kunnen halen, die hij tijdens zijn vlucht achter moest laten.
‘’Ik had maar twee minuten om gedag te zeggen tegen mijn moeder. Het was echt een gevaarlijke situatie en ik mocht niks meenemen. Het was gewoon doei, en klaar. Misschien was het wel het laatste moment dat ik haar zou zien – het was echt moeilijk.’’
Aankomst in Nederland
Constant voelde Zafer zich onveilig. Continu dacht hij aan zijn familie. Deze moesten en zouden zo snel mogelijk naar hem toe komen. Zij waren immers nog steeds in gevaar. Toen hij na al die tijd zijn familie weer kon omarmen, voelde hij zich pas echt gelukkig.
In het begin was het natuurlijk erg wennen: een nieuw leven opbouwen in een ander land met een andere taal. Het was moeilijk voor hem en zijn gezin, vertelde Zafer. Hij had hard gewerkt aan het leren van de taal, dat was voor hem erg belangrijk. Zonder het beheersen van de taal, kon je namelijk geen werk vinden en dat was noodzakelijk voor hem. Ook vond hij het leren van de taal belangrijk om respect te tonen naar het land en te bedanken voor de hulp die zij hem geboden hebben.
‘Welkom’ in de ogen gezien
Zafer werd namelijk met open armen ontvangen in Nederland. “Als de situatie in een land niet goed is, voel je dat en kun je in de ogen geen “welkom” zien”, zei Zafer. Hij had “welkom” gezien in de ogen van de Nederlanders. Eindelijk had hij een veilige plek gevonden voor zijn kinderen. Echter vond hij het wel heel moeilijk om een nieuw leven op te bouwen. Zafer had veel verloren, vertelde hij. In Syrië had hij het heel goed. Hij woonde in een groot huis, zijn vader was rijk en hij had een mooie baan.
Gelukkig hebben Zafer en zijn gezin het nu erg goed in Nederland en zijn zij de Nederlanders erg dankbaar voor hun steun. Graag wilde hij iets terug doen voor de Nederlanders.
“Bedankt is niet genoeg, ik heb de taal geleerd om het land dat mij heeft geholpen te bedanken.’’
Voorlichter
Zafer vindt het belangrijk om zijn idee van vrijheid te delen en is daarom sinds kort actief als voorlichter. Hij gaat vaak langs bij basisscholen om kinderen zijn verhaal te vertellen en na te laten denken over de vrijheid waarin zij leven. Daarnaast beheerst Zafer veel talen en geeft hij ook Arabische les in Nederland, wat hij met veel plezier doet.
Terug naar Syrië?
Af en toe ontvangt Zafer nog e-mails van kennissen in Syrië, die inmiddels in Libanon zitten en een visum willen. Hij probeert niet te veel contact met vrienden te zoeken, uit gevaar voor hun veiligheid.
Op de vraag of Zafer ooit nog terug wil keren naar Syrië antwoordde hij: “Ik wil graag teruggaan om mensen te helpen. Het hele land is kapot, niet alleen qua gebouwen, maar ook qua mensen. Maar ik kan pas gaan als het veilig is, want Assad zou mij nu doodmaken.”
Afsluiting
Graag willen wij Zafer ontzettend erg bedanken voor dit zeer indrukwekkende interview. Zoals wij al vertelden zijn wij er door dit interview weer aan herinnerd in wat voor een vrijheid wij leven en hoe dankbaar wij hiervoor moeten zijn. Dit kwam vooral door de pakkende woorden van Zafer toen hij vertelde over zijn aankomst in Nederland en hoe hij zich op dat moment voelde: “Het was helemaal niet veilig, ik voelde mij helemaal niet veilig. De hele tijd zat ik met spanning; ik was nerveus. Ik dacht bij mezelf: wat betekent vrijheid? Ik ben nu hier en mijn familie is daar, waar het niet veilig is. Andersom: het is makkelijker om daar te blijven met hen, dan wanneer jij als enige vlucht en veilig bent en zij niet. Ik voelde mij veilig toen ik voor het eerst hen hier had ontmoet.”
Tot slot willen wij de organisatie van Bevrijdingspop heel erg bedanken voor deze geweldige ervaring!
Interview: Jochem en Boris
Foto’s: Edward Draijer | EGD Fotografie | www.egdfotografie.nl
