“Vanaf donderdag 17 september heeft Haarlem er een flink aantal nieuwe bewoners bij. Ze zijn gehuisvest in de voormalige gevangenis De Koepel en de omliggende gebouwen. Zodra dit bekend werd is er door een groep vrijwilligers een facebook pagina geopend: Hotel De Koepel. De nieuwe bewoners zijn zoveel mogelijk door groepjes vrijwilligers verwelkomd met spandoeken, kushandjes en ‘welkom, welkom’ roepend in diverse talen. Ogenblikkelijk is een naburig debatcentrum begonnen met het inzamelen van ‘welkomstpakketten’ en kleding.
De bewoners van de wijk waar De Koepel ligt waren niet echt blij, ze waren bezorgd en boos omdat het hun overviel. Door de komst van de nieuwe bewoners, maar vooral ook door de grote toeloop van vrijwilligers was er opeens heel veel autoverkeer in hun altijd zo stille buurtje en voor de ingang van Hotel De Koepel ontstond een soort hangplek. Samen sigaretjes roken, praten, een balletje trappen en ….. Nederlandse les. Direct de eerste zondag in de open lucht, met een schoolbord aan de gang. Het was mooi weer, dus dat kwam goed uit. Omdat het hier wel Nederland is en de regen en kou niet lang uitblijven heeft de Doopsgezinde kerk in het Centrum van de stad ogenblikkelijk de deuren geopend. Daar zijn nu vijf keer in de week voor groepen van 50 – 70 mensen taallessen, op verschillende niveaus.
Burgemeester Bernt Schneiders heeft gezorgd dat de klachten van de bewoners goed geïnventariseerd werden en waar mogelijk zijn maatregelen genomen: verkeersregelaars, voor auto’s’ het moeilijker maken door de buurt te rijden enz. Wat natuurlijk blijft is het feit dat de toch al schaarse sociale woningen over nog meer mensen verdeeld moeten worden. Als jij al jaren op de wachtlijst staat, dan wil je nu wel eens aan de beurt zijn en niet nog eens jaren moeten wachten. Hier zal de overheid moeten ingrijpen!
In het begin was er erg ook veel kritiek van de vrijwilligers, van de nieuwe bewoners, van de buurt, op de organisatie binnen de koepel. Er kwam weinig informatie naar buiten, wel veel geruchten: er zouden veel zwangere vrouwen zijn. Dat bleken er twee te zijn die naar een ander centrum zijn overgebracht waar ze beter opgevangen kunnen worden. Er zou geen medische hulp zijn, maar het bleek dat die er overdag wel degelijk is en ’s avonds op afroep. Vrijwilligers mochten niet naar binnen. Er werden beloften gedaan (er zou bijvoorbeeld direct Wifi komen), maar die werden niet nagekomen. Maar na een dikke week ging het beter. Het Rode Kruis opende een Welkomst Winkel, het COA was bereid om met een paar vrijwilligers om de tafel te gaan zitten. Ze konden de keuken zelf zien, praten met de arts ter plekke, zien hoe de mensen gehuisvest zijn. De bewoners hebben een eigen kamer, een voormalige cel. Die kan niet afgesloten worden, want als ‘cel’ kon de deur alleen van buiten open gemaakt worden. De sloten zijn er daarom uitgehaald en er komt een nieuw systeem.
Met het offerfeest (een week na aankomst van de bewoners) hebben de moskeeën gezorgd dat iedereen die dat wilde mee kon naar een van de moskeeën. Via de facebook pagina (inmiddels bijna 3000 leden) worden heel veel initiatieven opgezet: nieuwe bewoners worden door mensen meegenomen met de trein naar Zandvoort, lekkere strandwandeling, warme chocolademelk en weer naar huis. Of ze gaan samen koken en eten, een wandeling in de stad, fietslessen. Eind deze week is er een café in Haarlem een ontmoeting tussen Haarlemmers die twee of drie mensen conversatie les willen gaan geven, zondag is er in een van de kerken een speciale dienst voor, door en met nieuwe bewoners. Een andere kerk zorgt ervoor dat er Engelse vertaling is. Allemaal spontaan.
We zijn er nog lang niet, maar het gaat wel goed in Haarlem.”
Willemien Ruygrok
Fotografie: Herman Heijn
